Dat zei de jongen toen hij de trein op Amsterdam Centraal verliet.
Ik weet dat hij dat tegen mij zei als afscheid, terwijl ik tijdens de reis geen woord met hem had gewisseld.
Mensen knikken soms vriendelijk of zeggen gedag als ze weggaan maar ik heb, noch voor, noch na de ene keer in de trein nooit ‘geluk’ bij wijze van groet gehoord.
Gek genoeg denk ik nu, ruim 35 jaar later, dat het niet de wens was van deze jongen dat ik ‘geluk’ zou hebben. Geluk in de zin van precies op het goede moment, op de goede plaats zijn of net toevallig het goede antwoord weten op de gestelde vraag. Ik denk dat hij bedoelde dat het geluk met mij was. Hij liet als het ware geluk in de trein achter, terwijl hij zelf het station op stapte. Ik hoefde het alleen maar op te pakken en mee te nemen op mijn verdere reis. Zonder precies te weten wat ik met dat ‘geluk’ moest doen nam ik het mee. Voortaan had ik het ‘geluk’ in mijn zak, overal waar ik ging.
Vaak genoeg vergeet ik dat ik ‘geluk’ heb ( terwijl het er gewoon is…).
Misschien ervaar jij ook weinig geluk.
Ik kan, net als die jongen ooit, het geluk voor je achterlaten. In deze woorden.
Gewoon bij wijze van groet.
Om over na te denken;
Wat is geluk, volgens jou?
Wanneer heb jij geluk- volgens jouw maatstaven?
Vind je dat je vaker of minder vaak geluk hebt dan anderen?
Hoe kan je jouw geluk delen?
Hoe kan je delen in het geluk van anderen?
Wat kan jij doen om geluk te ervaren?
Geluk