Als – zorgen voor- niet meer gaat…

Ineens gaat het niet meer.
Nou ja, het ging al wat langer niet zo lekker. Maar nu gaat het helemaal niet meer. Je voelt je niet gewoon moe; je bent uitgeput. Je ziet overal tegenop. En dan moet de dag nog beginnen… Natuurlijk sleep je jezelf wel weer je bed uit. Wat moet je anders. Maar als je denkt aan alles wat je nog moet doen, dan is het alsof het licht uit gaat. Met geen mogelijkheid lukt het nog om in beweging te komen. Kortsluiting in je hoofd. Verkrampte spieren. Moeite met ademhalen.
Voor anderen zorgen kostte je al zoveel energie. Nu kan je eigenlijk niet eens meer voor jezelf zorgen.

Geen paniek.
Je voelt het goed. Het gaat niet meer. Er zit niets anders op dan te stoppen. Met je werk. Met zorgen voor. Met alles waar je altijd zo druk mee bent. Je lichaam geeft het duidelijk aan. Het is genoeg geweest. Je hebt geen keuze meer. Het is tijd om te luisteren naar je lijf. Dat is niet makkelijk want je hebt alle signalen zolang genegeerd. Je ben het zo gewend om niet te voelen wat er is. Om gewoon weer door te gaan. Maar dit is het moment. Je moet wel. Laat me je helpen.
Het is mis gegaan.
Ergens onderweg heb je jezelf voorbij gelopen. Dat had z’n redenen. Je deed het niet met opzet. Het leek alsof niet anders kon. Zo gaat dat. Wat je deed heb je vol overgave gedaan. Onthou dat.
Dat het niet gelukt is om overeind te blijven, dat is een gegeven. Dat je er alles aan gedaan hebt om te blijven staan, dat is ook een gegeven. Je hebt een uitzonderlijke prestatie geleverd. Onder lastige omstandigheden. Het is logisch dat je moe bent. Op alle fronten heb je rust verdiend.
Je hebt lang gedacht dat je het niet zou opgeven. Terwijl je voelde dat je het niet zou kunnen winnen. Je hebt je sterk gedacht, terwijl je je steeds zwakker ging voelen. Je raakte uit balans. Wat je voelt is namelijk altijd het sterkst. Dus als je nu denkt dat het nooit meer goed komt, dat altijd alles fout gaat… wat voel je dan?
Ga er eens goed voor zitten. Volg je gevoel.
Opladen.
Niet meteen bij het eerste vleugje energie in actie komen. Wachten tot de batterij weer vol is. Dat is lastig. Er moet zoveel. Het gaat alleen zoveel makkelijker als je helemaal opgeladen bent. Heb geduld. Alles wat energie vraagt; Stel uit. Draag over. Zeg af. Begin met de dingen die energie geven. Soms weet je niet van te voren of je er energie van krijgt of dat het energie neemt. Je kunt altijd stoppen. Weglopen. Afhaken.
Dat je op anderen niet kon rekenen, dat wist je wel. Dat je eigen lichaam je zo in de steek kon laten, dat is nieuw. Wat je dacht bleek onwaar. Wat je voelde klopte niet met wat je wilde voelen. Verwarrend.
Je lichaam heeft je niet in de steek gelaten. Je had het gewoon bij het verkeerde eind. Fout. Maar wat je voelde was echt. Je hoeft er alleen maar naar te luisteren. Heb vertrouwen.
Het is normaal om fouten te maken.
Het is moeilijk om de balans te vinden tussen denken en voelen.
Je bereikt niets zolang je batterij leeg is.
Je bent te vertrouwen.
Je kunt alle hulp gebruiken.
Ik heb je deze overdenking gegeven omdat ik geloof dat jouw situatie niet uitzichtloos is. Zelfs als je zelf geen uitzicht hebt, wil dat niet zeggen dat er geen hoop is aan de horizon. Je ziet het alleen nog niet. En dat is niet erg. Vertrouw op jezelf en vraag om hulp.
Binnenkort volgt een uitgebreidere versie van deze training. Om je verder te helpen.
schrijf je in (rechts op het scherm) , dan hou ik je op de hoogte.

Mieneke