Werken in de zorg. Jarenlang heb ik het met plezier en voldoening gedaan.
Tot ik merkte dat ik met tegenzin naar mijn werk ging. Ik dacht dat het aan mij lag. Dat mijn ambities veranderd waren. Ik had teveel kennis vergaard en dat werkte averechts. Het leek alsof er niemand zat te wachten op wat ik wist. Wat ik belangrijk vond, werd door de leiding weggewimpeld. Waar ik enthousiast van werd, dat werd bekritiseerd en waar ik kritiek op had, dat werd door de werkgever omarmd.
Ik kreeg de kans om wat anders te gaan doen. Iets met mijn eigen werktijden bepalen, werken vanuit huis en beter betaald.
Maar de zorg bleef een speciale plek in mijn hart houden. Ik volgde nieuwe studies met altijd het idee in mijn achterhoofd dat ik nog iets wilde bijdragen. Ik wilde ontdekken of er nog een andere manier was om weer plezier en voldoening te krijgen van werken in de zorg.
Wat ik ook probeerde; het lukte nooit echt. Het lag echter niet alleen aan mij. Ik merkte dat ik nog steeds plezier kon beleven in de zorg. Ik kon me ook voldaan voelen na een dag zorgen. Het probleem was echter dat leek alsof het systeem tegenwerkte. Alsof ik elk goed gesprek met een bewoner moest verantwoorden. Alsof ik elke handeling die ik uitvoerde eerst moest nalezen in het protocollenboek. Alsof het management angstvallig achter een bureau bleef zitten als er op de werkvloer handen tekort waren.
Het zorg systeem is er op gericht dat er verantwoord wordt omgegaan met tijd, dat het protocol wordt nageleefd en dat het management nadenkt over wat er prioriteit heeft. Terwijl ik, als zorg professional, ter plekke de overweging wil maken hoe ik verantwoord omga met mijn tijd. Ik wil tijd kunnen vrijmaken voor het verdriet van de zorgvrager. Ik wil de vrijheid hebben om dan maar geen vuilnisbakjes te legen, linnengoed bij te vullen of de bedden op te maken. Ik wil de handelingen die nodig zijn uitvoeren op een manier waarbij de zorgvrager er de minste hinder van ondervindt. Ik wil zelfs kunnen aankaarten of de handeling wel zinvol is… Ik wil een management die de juiste voorwaarden creëert, zodat ik kan doen waar ik goed in ben. Een dienstbaar management in plaats van een gebiedend management.
Ik heb niet gekregen wat ik wilde. Dus werk ik nog steeds op de tijden die mij het beste uitkomen. Gewoon vanaf een woonark op de Vecht. En ik verdien nog altijd meer dan dat ik ooit in de zorg heb verdiend. Ik hou zelfs tijd over.
In de zorg is het ziekteverzuim ondertussen ruim 8%. Mijn vroegere collega’s raken opgebrand en uitgeput. Hoog tijd voor mij om in actie te komen. Voor mijn geweldige collega’s. Die, ondanks alles, door zijn gegaan met zorgen. Tot dat ze er bij neervallen. Ik ga een stukje met ze meelopen. Op hun tempo. Vertellen hoe goed ze zijn. Hoe belangrijk het is om uit te rusten en op te laden. Vragen wat ze nodig hebben om weer plezier te krijgen in hun werk. Omdat we met elkaar er voor kunnen zorgen dat we krijgen wat we willen.